On İki Öfkeli Sanatçıyla Dadaizm
Yapacağımız büyük bir yıkım var. Kirli olan ne varsa süpürüp temizleyeceğiz, haydutlara teslim edilmiş bu dünyanın saldırgan ve sınırsız deliliğinden sonra kötü olan ne varsa yıkmalı, yok etmeli ve yeniden yaratmalıyız! İnsanlar birbirlerini parçalayarak bir yüzyılı yok ettiler. Amaçsızca, plansızca, düşünmeden ve katıksız bir delilik halinde bunları yaptılar. Artık bunlara bir son vermenin zamanı geldi!
İster ciddiyet, derinlik, sarsıntı, mide bulantısı, yeni, ebedi, yok edici saçmalık, ilkelere duyulan coşku veya basın yoluyla olsun her sayfa patlamalıdır! Sanat aşırı derecede estetik olmamalıdır!
Aşkın dönüştürdüğü küçük tanrı hemen hemen tanıdığın bütün insanlardan küçüktür.
İstediğimiz: kışkırtmak, allak bullak etmek, serseme çevirmek, dalga geçmek, öldüresiye gıdıklamak, kargaşa yaratmak, kafa karıştırmak, gözü pek davranmak ve itiraz etmek. Biz her daim karşı olacağız! İlerleme denilen şeye inanacak kadar saf değiliz. Bizi yalnızca bugün ilgilendiriyor!
Dadayı diğer akımlardan ayıran başlıca özellik hemen hemen hiçbir işe yaramamasıdır.
Bu aşağılayıcı çağ saygımızı kazanmayı başaramadı.
Size büyük değer atfettiğim, hala çok az takdir ettiğim bir şeyden, sevinçten bahsedeceğim. Temelde sevinç, hayatın sorunları karşısında korkmaz ve bunlara doğal bir çözüm bulmamıza izin verir.
Amaç, aklın oyunlarını bozmak ve akla dayanmayan bir düzeni keşfetmekti!
Jean Arp, Dada'nın politik çerçevesi içinde ürettiği eserleri şöyle açıklar: “Dada, kardeşlerimizin ellerini bize hizmet yerine düşmanın elleri haline getiren insanoğluna özgü egoizmin inkârını temsil eder."
İnsanı makine yerine koymak yanılgısına düşüldü. İnsanlar değil, makineler yok edilmeli!
Siperlerde manzaranın güzelliğine kapılmış izlerken gözünden vurulan askerin gerçekliğini, bütün absürdlüğüyle sadece Dadacılar ve çocuklar anlayabilir.
No comments:
Post a Comment