Artık insanlar neyi istediklerini bilmiyor, neyi istemediklerinden daha eminler.
İnsan mıyım makine mi? Bu antropolojik sorunun yanıtı yok artık.
Kötülük lanetli yan gibidir; kendini harcayarak yeniden üretir.
Herkes ötekinin her şeyi olmak istiyor. Çünkü asıl soru derinlerde: Ben kendim için ne ifade ediyorum?
Kol saati insanın zamanı içine tıktığı bir kodestir.
İnsanlar artık ihtiyaç duyduğu için tüketmiyor, tüketmeye ihtiyaç duyuyor.
Kapitalizm erkeği tehlikesiz hale getirip, ehlileştirmek, bir dolap beygiri yapmak için kadını kullanır.
Felsefenin sırrı, belki de kendini tanımak veya nereye gittiğini bilmek değil, ötekilerin düşlediğini düşlemektir. Kendi başına inanmak değil, inananlara inanmaktır.
Tanrı'ya "inanmak" O'nun varlığından, belirginliğinden ve şu anda buradalığından kuşkulanmak demektir.
Ne estetik ne cinsel bir inancımız var ama hala bunlara sahip olmayı öğreniyoruz ve gerçek bir felaket olmayacak çünkü sanal felaket koşullarında yaşıyoruz. Hızla çoğalan aşırı şişen ama doğuramayan bir dünyanın bulantısı bu.
Jean Baudrillard
No comments:
Post a Comment