Dayandığın bir şey olmayınca, dünya tuzaklarla doludur.
Benim bir yüreğim var, o da acıyla dolu şimdi. Duam, cezam, hayatım, ölümüm, hep dünyayı yaratan Allah'a; acımsa bana aittir.
Nasıl, niçin ısrarla çocukluğumu çağırdığımı bilmiyordum. Muhakkak kaçıştı bu.
Ona göre iyilik, seyredilmeye değer, güneşin doğuşu gibi bir şeydi.
Zaman, bu yağan yağmur gibi, damla damla akıyordu. Şimdiki huzursuzluğum öncekinden daha ayrıntılıydı; zenginleşmiş, ağırlaşmış, çapraşık bir hal almıştı.
Mutsuzken bile soyluluğunu koruyabilen insanlara saygım vardır.
Derviş ve Ölüm, Meşa Selimoviç
No comments:
Post a Comment