Başkalarından daha kolay yok edilebilir olduğumdan, benim üzerimde yıkıcı etkisi olan şeylere üstünlük sağlayabilmek için daha çok çaba harcamam gerektiğine inanıyorum.
Altüst olacak, umutsuzluktan öleceğini sanacaksın, ama, iç dünyan seni yine kurtaracak.
Kafa adamları var, insan yok; din adamları var, insan yok; efendiler, köleler, gençler ve ağır başlı kişiler dolu; insan yok...
Çocuk, insanların bukalemun rengine bürünmediği sürece tanrısal bir varlıktır.
Sevgi tabiatın en başarılı, en tanrısal güzellik taşıyan eseri! Hayata adım atmakla başlayan basamakların hepsi de oraya çıkarıyor. Gelişimiz oradan, gidişimiz yine oraya.
Gerçek acı, coşturucudur. Güçsüzlüğünü ayaklarının altına alan insan yükselir. Özgürlüğü ruhun acısında duymamız, ne denli güzel şeydir!
İnsanlar bitki mutluluğuyla başladılar ve yetiştiler, olgunlaşana kadar. O andan itibaren durmaksızın bozuldular, içten ve dıştan, ta ki şimdi insan soyu dağılıp bir kaos gibi karışıncaya, hissedip gören herkesin başı dönünceye dek.
Ama uyanma vakti de güzeldir; yeter ki vaktinden önce uyandırılmayalım.
İnsan yeryüzünde şairane oturur.
Frederich Holderlin
No comments:
Post a Comment