Orta // ke

orta

bazılarımız ortada bir yerdeyiz,
ne yıldızlar kadar büyük, ne yıldızlar kadar küçük,

ne uzay gibi boş ne galaksiler kadar dolu,

ne tümden gelen ne tüme varan, ne idealist ne materyalist,

ne plastik çiçekler kadar yapay, ne kaynak suyu gibi doğal,

ne kavuşacak kadar yakın ne özlenecek kadar uzak
ne kendini özgür bırakan, ne kendini kendine tutsak eden,

ne karınca kadar hafif, fil kadar ağır

gerçek şu ki doğmuş olduğumuz için suçlu da değiliz, masum da,

ne bir ermişten alçak, ne bir suçludan yüksek,

ve ne galip ne mağlup, ne yapıcı ne yıkıcı
kırgın, kızgın, mutlu da değiliz, mutsuz da
bir fotoğrafız, bir filmiz ama ne siyah-beyaz ne renkli
desene şuna ne sıradan ne sıradışı,

özel değildir varlığımız ama genel de denemez:

ne aynı ne farklı

ne efendi gibi, ne aylak gibi, ne serseri

hey dünyalı! biz dost muyuz, düşman mı?

ne hep, zor ne hiç, kolay,

sığ değildir bulunduğumuz yer, sığ sular zehirler

derin de değil, oysa derin sular paklar

belki de bizden ne köy olur ne kasaba

unuttuk mu insan olduğumuzu, anımsadık mı yoksa?

döneriz usulca kendi etrafımızda, ne ileri ne geri,

eskiye dönsek, şimdiye mıhlanmışız, yeniden başlayamaz mıyız?

ne bireye inanırız ne topluma

hülasa ne hayvan ne Tanrıdır insan denen ipcambazı,

biz ki kimi zaman melek, kimi zaman şeytan

ne uyumluyuz ne aykırı,

ama öyle bir yere geliniyor ki,
ne ne'ler, hem hem'e dönüşebiliyor
ve böylece yaşamlarımız
hem iyi hem kötü
hem doğru hem yanlış
hem güzel hem çirkin olabiliyor...

iyilikten gidelim,
denir ki kötülükler başka iyiliklerle aşılır
mesela kötülük nifakla geldiğinde iyilik onu muhabbetle aşar
kibirle geldiğinde tevazuyla aşar,
en güçlüsü nefstir
ve kötülük nefsle geldiğinde,
iyilikle kötülüğün önlerinde eğildikleri şey
sevgi ve aşktır

kötü, iyinin kendisinden türediği şeydir, tersi doğru değildir demiş düşünür...

sonuçta yasak olan için çabalamıyor muyuz?

hem evrim, total freedom, hem devrim...

sevgiyle ve dostlukla...