Bir Meçhulün Güncesi // Jean Cocteau

Doğa emreder. İnsanlar ona itaatsizlik eder.

Yokolmaya kararlı bir dünya üzerinde, sanatın varlığını sürdürmesi ve şatafatlı görünen ayrıcalıklarını koruması, bu kadar insanı ilgilendirerek bir ticaret aracı haline gelmesi insanı şaşırtıyor.

Bir ahlakın teri olmayan, herhangi bir fiziksel çabadan daha güçlü bir istenç gerektiren zihinsel çalışmadan kaynaklanmayan, kendini çok fazla gösteren ve çok çabuk inandırıcı olan her yapıt süsleyici ve uyduruk olacaktır.

Şeytan olmasaydı, Tanrı insanlıkdışı olurdu ve asla büyük bir seyirci kitlesine ulaşamazdı.

Ondan kendisini tiksindiren bu çoğuldan kaçıp, kendi gecesinin ona sunduğu tekile girmeye çalışmasını istiyorum. Ona şöyle söylüyorum: “Kal ve karanlıklar içinde kendini kurtar. Bu karanlıkları dikkatle incele. Onları gün ışığına püskürt” Ondan, benim dalgalarımla ilgilenmesini değil, onları ortaya çıkaran şeyle karşılaştığında, kendisine uygun ve kendi dalgalarını yayabilen bir araç üretebilmeyi öğrenmesini istiyorum.

Bir Meçhulün Güncesi, Jean Cocteau

(Photo: Kenneth Anger)