Dada // Tristan Tzara

Saflık uğruna, nesnenin önce biçimini bozduk, sonra onu ayrıştırdık, yüzeyine yaklaştık, içine sızdık. Dolaysız olan açıklığı istiyoruz...

Güçlerin biriktiği, dile getirilen anlamın fışkırdığı noktaya, maddenin görünmez ışınımını, doğal, ama saklı ve doğru ilişkiyi, safça, açıklamada bulunmaksızın, doğrultmak...

İnsanoğlunda ayı görüyorum, karanlığı, bitkileri, metali, yıldızı, balığı görüyorum. Ağız karanlığın kudretini taşıyor, o görünmez özü, iyiliği, korkuyu, bilgeliği, yaratımı, ateşi. Bu akşam beyazın öğütüldüğünü kimse benim kadar açık seçik görmedi...

Yası ortadan kaldırma hazırlığındayız, ve gözyaşlarının yerine, bir kıtadan öbürüne uzatılmış sirenleri koyuyoruz.

Özgür değiliz ama özgürlük diye haykırırız; disiplinsiz, ahlaksız, katı bir zorunluluktur Dada...

.

Şimdi istediğimiz şey KENDİLİĞİNDENLİK. Daha güzel olduğundan ya da başka şeylerden daha iyi olduğundan değil. Kurgusal düşüncelerin müdahalesi olmaksızın içimizden özgürce çıkan her şey bizi temsil ettiğinden...

Tristan Tzara