...
İktisadın hegemonyasına son verecek, felsefeye, sanata, etiğe, ahlaka, politikaya (yani insanın simge ve topluluk yaratıcı yönlerine) yeniden anlam kazandıracak bir eylem, belki öncelikle çok basit şeylerden yola çıkmak durumunda kalacaktır: İnsan, yaşamı üretmekten ve tüketmekten ibaret değildir (dolayısıyla üretimdeki ya da tüketimdeki “eşitlik”, “adalet” gibi kavramlardan yola çıkarak bu sistemle hesaplaşılamaz); bu alanların başatlığına, bireysel kimliklerin üretim ve tüketim alanından yola çıkarak belirlenmesine, “ihtiyaçların sonsuzluğu” anlayışına karşı durmak; daha minimal, doğayla, çevreyle, insanla dengeli hayatları savunmak, yaratma hakkını savunmak… Sonra, sistemle “yetişkinlik ideolojisi”yle bağları koparmak… Çalışmamak, tüketmemek, mülkiyet sahibi olmamak, televizyon seyretmemek, gazete okumamak, devletle ve sistemle ilişkileri koparmak, kısacası “oyun”u ve “kurallarını” hiçe saymak; hayatı ve anlamını düşünmek, evrenin sonsuzluğunu ve insanın sınırlılığını düşünmek, başkalarını düşünmek, doğanın sesini dinlemek, hayvanları ve bitkileri seyretmek, doğanın döngüsünü, sesi ve sessizliği anlamak, kaosu ve düzeni… Ve topluluğu, “ortak hiçbir şeyi olmayan” bu insanlarla, evrenin, hayatın ve ölümün bilgisine sahip bu insanlarla, kamusal, yüzyüze iletişim alanında, isyanın alanında yeniden kurmak, politikayı tüm bu bilgi üzerinden yeniden inşa etmek… Sözün ve eylemin sınırında bir “altın vuruş”; yeniden doğmak için, insan olarak, tek olarak, toplumsuz, topluluk olarak…
Işık Ergüden / Yeni Paradigmalar Işığında Sol / Birikim
No comments:
Post a Comment