Piyasanın insanlara hangi soydan (cinsiyetten) geldiklerini sormama iyiliğinin bedelini, değiştokuşta bulunan kişi, kendisine doğuştan verilmiş olanakların meta üretimi tarafından model haline getirilmesine göz yumarak ödemiştir. İnsanların kendi Ben’leri, daha kesin bir şekilde birbirlerine benzesinler diye, diğerlerinden farklı, kendilerine özgü bir Ben olarak armağan edilmiştir.
Aydınlanmanın Diyalektiği, Theodor W. Adorno
Düşünen biri hiçbir eleştiri karşısında öfkeye kapılmaz. Düşünce öfkeyi süblimleştirmiştir Düşünen kişi bunu kendine kabul ettirmek zorunda olduğundan başkalarına da yapmak istemez. Düşünen insanın gözlerinde parlayan mutluluk insanlığın mutluluğudur. Baskılardaki evrensel eğilim düşünceye karşı da baskıcıdır. Mutsuzluğu nerede belirler ve dile getirirse orada mutluluğun kendisidir düşünce. Mutluluk böylece evrendeki mutsuzluğun içlerine kadar uzanır. Kendini mutsuzluktan kahretmeyenler tevekküle de kapılmazlar.
Toplum Üzerine Yazılar, Theodor W. Adorno
No comments:
Post a Comment