Cool Anılar // Jean Baudrillard

Geleneksel bakımdan insanın duyduğu acıyı ve insanın ölümünü diğer canlılarınkinden daha dokunaklı hale getiren şey bilinçtir. Ancak, aynı bilinç bir ayrıcalıktır ve ıstırap da onun aynasıdır.

Hayat öylesine aldatıcı hale gel­miş olabilir ki bunun aksinden hiçbir zaman emin olamayabilirsiniz.

Zamanın elektrikli sandalyede öldürülmesinde bunu tadıyoruz aslında; ona kader deniyor.

Simülakra: Herhangi bir modele, nesneye karşılık gelmeyen nesnesiz görüntü ya da başka bir deyişle nesneliğini ve gerçekliğini yalnızca kendi hayaletimsi yapısında ya da sanallığında bulan görüntü-nesne.

"Köleliğin sessizliği yerine özgürlüğün fırtınalarını tercih ederiz".

İyi de, günümüzde özgürlük hiç de fırtınalı değil, kölelik de sessiz kalmıyor.

Günümüze egemen olan özgürlüğün sessizliği.

Aslında ne özgürlüğün önemi kaldı ne de köleliğin; değer­lerin belagati öldü. Geriye bir tek fırtına kaldı, gerçek bulutları sıcak yıldırımlarla aydınlatan; bir de sessizlik, gerçek sessizlik, fırtına öncesinde göklerdeki sessizlik.

Gündelik hayatın tecrübeleri kar gibi yağıyor. Maddesiz, kristalize ve mikroskopik; bütün girinti çıkıntıları örtüyor.

İçimizde uyuyan çocuk, ilelebet uykusuzluk hastalığına yakalandı. Onu büyütmek ne işe yarar artık?

Kendimizi temsil ettiğini düşündüğümüz bir hayaleti yaşatmaya çalışır gibiyiz.

Derinlik, o eski derinlik değil artık. Çünkü 19. yüzyılda, gö­rünümleri yok eden zorlu bir çalışma yapıldı ve anlam yücel­tildi; buna karşılık 20. yüzyılda da bunun kadar müthiş bir çalışmayla anlam yok edildi...

Ne için? Bugün artık, ne görü­nümlerin ne de anlamların tadını çıkarabiliyoruz.

Geçtiğimiz binyılın sonunda türün mükemmel bir örneği imal edildi: Cep telefonlu insan.

Jean Baudrillard, Cool Anılar