Kişi ve Kutsal // Simone Weil

İyi, kutsalın yegâne kaynağıdır. İyinin ve iyilikle ilişkide olanın dışında bir kutsallık yoktur.

Tanrı ancak gizlenerek yaratabilmiştir. Yoksa sadece o olurdu. O halde kutsallığın da, bir ölçüde bilinçten bile gizlenmesi gerekir. Ve kutsallık dünyanın içinde gizli olmalıdır...

Adaletin ve hakikatin ruhu birdir. Adalet ve hakikatin ruhu bir insana hükmettiğinde, bu kişinin yaptığı herşey güzellikle bezenir.

Güzellik bu dünyanın en yüce sırrıdır.

İnsan varlığının en keskin meseleleri her daim doğaüstü iyilikle kötülük arasındadır.

Mutsuzluk ruhu kuşatır ve onun kendi mührüyle en derininden damgalar. Bıraktığı bu iz köleliğin mühründendir. Bizi hayata bağlayan cümle nedenin yok olduğu, kendimizi köksüz ve takatsiz hissettiğimiz bu hal, yoksunluğun en şamil halidir. Bu, Tanrı tarafından tamamen terk edilmiş olma hissinin karanlık ve budala bilincidir.

Oysa ki insana bir sıcak sükût gerekliydi, biz ise ona soğuk bir kargaşayı layık gördük.

Kişi ve Kutsal

Simone Weil