Düşüncenin Çıkmaz Sokakları
Bilme sanatı, neyi göz ardı edeceğini bilmektir – Mevlana Celaleddin Rumi
Zamanın anlamının yittiği bir çağdayız. Artık Stonehenge’in karşısına geçip Güneş’i taş levhaların arasına alan ve aynı zamanda “yağmuru da kontrol edebileceğini” iddia eden şamana kimse inanmıyor…
Sovyetler “içe göç”tükten sonra devrimler pek bir görünmez oldu. Her türlü abukluğun kitabı yazılırken ve her biçim abukluk hipergerçek sayesinde bir şahsiyet, bir geçerlilik kazanırken, ipod kulaklıklarının arkasında artık gerçeğe kavuşması pek mümkün olmayacak hülyalarıyla içe göçüşü yaşayan birey sürpriz değil…
İçimizden birkaç akıllı, kulaklıklarında anne rahmindeki kalp atışı yankılarını taklit eden müziklerle, en yüksek teknoloji ürünü seyahat araçları içinde ne büyük bir “içe göçüş” yaşadığını Baudrillard’dan okuyup orgazm olurken, hayatın -artık- acı -görünen- bir gerçeği yoluna devam ediyor: Değişim…
Yalnız şunu da unutmayalım: Flusseryan bir değişmezlik algısı bu: Yani birey “artık yakalamayacağı bir hızda, fakat yüzeysel olan değişime alışkın ve doygun”… Artık bu, onun için değişmezlik; değişimin değişmezliği… Ama yine de hipnotize bir değişmezlik algısı…
Bu zamansızlık durumunda felç edilmiş düşünce, yani madde olmayan, fakat maddenin organizasyonundan başka bir şey de olmayan düşünce, nasıl sağlığına kavuşacak?…
Barış Akalın
No comments:
Post a Comment