bunca yaşamda ve ölümle bunca yakın,
o yüzden hesaplaşamıyorum kimseyle,
koparıp alıyorum yeryüzünden kendi payımı;
tarçın kokusu yükseliyor çatılardaki kuşlarla!
katilim olan zamanla yalnız başımayım.
esrikliklere ve maviliklere sığmıyoruz birlikte.
Ingeborg Bachmann
No comments:
Post a Comment