Bir Afyon Olarak İdeoloji // Olcay Yılmaz

İdeoloji kimileri için güzel bir ütopya, kimileri içinse insanları yok eden bir araç haline gelebilir. İyiyi de kötüyü de içinde barındırabilir. Birini yüksek değerlere sahip bir devrimci yaparken birini halkını öldüren bir katile çevirebilir. Güzeli de çirkini de yaşatabilir ideoloji. Bazılarını bir intihar eylemcisi, bazılarını ise bir kahraman yapabilir. Sevgiyi de nefreti de içinde taşır. Bunlar bir ideolojiden çıkabilir ve bizler bu ideolojilerin tarafı ya da karşıtı olabiliriz. Ancak tüm bunlar hayalî ilişkiler ağının bir parçası olarak insanların yaşam süresi içerisinde oyalandığı tatlı ya da acı bir oyun gibidir.

Lacan'a göre insan Dil'in içinde doğar. Biz buna kabaca aile ideolojisi diyebiliriz. Birey, yetişkinlik çağına doğru bu aile ideolojisinden çıkmak ve bu kabuğu kırmak ister. Bu kabuğu kıramayanlar ve kendi öz yeteneklerinin farkına varıp onu kullanamayanlar başka bir kabuğa (ideoloji) girerler. Siyasî/dinî ideolojinin içinde bir ideolojik özne olarak yaşamaya devam ederler.

Dinî ideoloji ile toplumsal cinsiyet ideolojisi aynı değirmende öğütülüyor ve ikisinin kaynağı da aynı.

İnananlar iki rüya görür:

Birincisi akşam uyuyunca;

ikincisi sabah kalkınca.

Demokrasi: "Teslim ol. Seni temsil etmeye geldim."

Hey dünya!

Bu ne hız?

Böyle savrulup durma...

Bir dur dinlen.

Biliyorum acı çeken çok.

Acımasın diye mi,

Bizi böyle delice savurman?

Bir Afyon Olarak İdeoloji, Olcay Yılmaz