Doğanın Düşmanı // Joel Kovel

Egemen düzene alternatifler düşünenlerin nezih entellektüel cemaatten ihraç edilme tehlikesiyle karşı karşıya kaldığı bir zamanda yaşıyoruz. Gençliğimde ve benden birkaç kuşak önce, kapitalizmin köşeye sıkışmış olduğu ve ayakta kalıp kalamayacağının hiç de belli olmadığı konusunda bir fikir birliği vardı. Son yirmi (kırk) yıl içinde ise neoliberalizmin yükselişi ve Sovyetler Birliği'nin çöküşü ile birlikte, kapitalist sistemin çevresi bir olmazsa olmazlık, hatta ölümsüzlük hâlesi ile kaplanıverdi. Entelektüel sınıfların, hiçbir şeyin sonsuza kadar sürmediği, bütün imparatorlukların bir gün çöktüğü ve yirmi (kırk) yıllık bir yükseliş döneminin tarihte çok küçük bir zaman dilimine tekabül ettiği şeklindeki tecrübeyle sabit gerçekleri görmezden gelip bu tür absürd çıkarımların peşinden koyun gibi gitmeye bu kadar meraklı oluşları hayret verici.

Karşı konulmaz biçimde büyüme ve bu büyümenin insanın varoluşu için gerekli olan doğal ortamı apaçık bir biçimde bozup yok ediyor olması, en yalın ifadeyle, mevcut toplumsal düzende yok olmaya mahkûm olduğumuz ve varlığımızı sürdürmek istiyorsak, bu düzeni en kısa zamanda değiştirmemiz gerektiği anlamına gelmektedir.

İnsanın bu bariz ve korkunç hakikati haykırası geliyor...

Doğanın Düşmanı

Joel Kovel 2002