1.
cici giyinen, saç kesimleri afili olan ama kafalarının içinin boş olduğundan kuşkulandığım insanlar var; bugün olanaklardan bahsediyordum, kafaları dolu olan insanlar da var, hatta kafalarının doluluğunun tacizinden kurtulmak için unutmak için yalvaran insanlar bile var.. bu durum pek çok insanda bir geçiş evresi olabilir.. unutma hapı olsaydı iyi satardı.. sonra unutursam, unuttuğumu unutursam; bu sanat.. upunuttum; bu da sanat.. atlar yeniden dönecek dünyaya bu bir kehanet değil bir gerçek..
2.
iki grup insandan daha bahsedeyim, bunlardan birine uyumcular denir, bir başka kullanımı konformistlerdir, bu insanlar devlet-toplumun sınırlarını çizdiği norm ve modellerden oluşan alana riayet ederler, yaratıcı ve riskli gerçek bir hayat yerine güvenli bir hayatı tercih ederler.. şair bu insanların hergün portakal kabuklarını süpürdüğünü söyler.. ben uyumsuz biri sayılırım, gerek siyasal gerek toplumsal normlarla her zaman çekişmeli bir varlığım oldu.. çalışma toplumuna girmedim, yıllarca müptezel bir hayat yaşadım.. koşmayı seven biri değilim ama bilincim yürümeyi öğrendi.. yol kendine varmaya çıkabildiği gibi gözlerini kendinden öteye çevirmene de olanak sağlayabilir.. aslında çelişik olarak bir uyumsuz bir uyumcudan daha uygardır, çünkü uygar insan biz soyutlaması yapar ve bunun sorumluluğunu alır.. uyumcunun böyle bir derdi yoktur, mesela kapitalist bir sistemdeki erkek uyumcu bir dolap beygirine döner.. mutlak hakikat yoktur, insanların layık oldukları hakikatler vardır der deleuze, bir uyumsuz hakikati sorguladığı için hakikat algısı derin ve hakikat eşiği yüksektir.
ke
No comments:
Post a Comment