Kendimden şunu rica ediyorum (ölümcül günahlarla) kendine zarar verme. Günaha sokuyorlar insanı, soytarıların yönettiği bir dünyada kinlenebiliyor insan, gösteri öyle bir hale büründü ki İran-İsrail savaşı gösterisi on gün sürdü, beri yandan bir soykırım dünyanın gözü önünde gerçekleşiyor, bakiyesi nefret! Çarpık bir güç istencine gömülmüş dünya, oysa gücü istemek bir -ebilme kudreti olarak kendine yöneliktir, başkalarına yönelik değildir..
Toplumsal okşanma mekanizmaları zedelendiği için arzuları gaddarlaşabiliyor insanın, genel zekaya adanmış bir insanın gözleri morluklarla kirlenebiliyor, sınırsız ihtiyaçlara angaje olan bir bilim ve teknolojiyle ne kadar yol alabiliriz, talan ve istiladan kaynaklanan başbelası bir kaygı, yokoluş isyanı musallat olabiliyor ruhuna..
Azim yerine hırs, işbirliği yerine rekabet pompalayan bir dünyada eğer dikkatli olunmazsa tutkulu olayım derken ihtirasa kapılabiliyor insan, kendin de dahil olmak üzere tüketici bireylere, insanlara saygını yitirebiliyorsun, oysa içine doğmuşuz, kaymışız, sürüklenmişiz, bu zamana ve mekana fırlatılmışız, bu saygıyı kazanmak için tüm insani kırılganlığımızla yeni başlangıçlar yapılabilir.. kalbinde yaşattıklarına, sakladıklarına, koruduklarına, taşıdıklarına güven..
Gerçek, insanın kendi tahayyül ve tasavvur sınırına bağlı olduğu için insan tekbencidir, bunun çarpık biçimleri olan benmerkezcilik ve narsisizme karşı uyanık olmak gerekir. Bunlar da insanın ruhuna zarar verebiliyor.
Aslına değil bazı modellerin taklidine dönüşebildiğimiz için insanın ruhu doymuyor, doyumsuz olabiliyor, oysa özgür bir ruh yetingendir, öykünmeden bahsetmiyorum, öykünme olumlu bir şeydir, çocukken Tarzan olmaktır öykünme.. bunların farkında olmak bir işe yarıyor mu, bence yarıyor.
Yazar haklı, nihai olarak -bir insan olduğun için- kendinden nefret etmek yerine, doğru ne ise onun peşine düşmek, onu gerçekleştirebilmek hem daha makul, hem daha makbul olur. Her şeye rağmen farklı bakış açılarına, farklı bakış aşılarına açık olabiliriz. İyilik, dayanışma ve ironi öneren iyi düşünülmüş bir pragmatizm, ortak (common) fayda ve sorumluluklar için ortak karar ve eylem öneren bir dünya komünizmi ve pratik etik bir pusula olabilir.
Bazen kolay, bazen zor güzel, çok kolay ve çok zor güzel değil.
ke
No comments:
Post a Comment