Bazen // ke

Bazen kendimi dijital sayılara, mantığın temelindeki bir ve sıfıra indirgenmiş olarak hissediyorum. Bir yara, bir acı, bir sevinç, bir coşku, umut ya da umutsuzluk aklımı başıma getirmeye yetiyor. Bazı şiirlerin, bazı şarkıların, sevginin yaşama anlam verebildiğine, katabildiğine tanık olmak aklımı başıma getirmeye yetiyor. Aklımı sık sık yitiriyor olmalıyım ki bunları sık sık (doğru düzgün, güzel güzel) kendime hatırlatma ihtiyacı duyuyorum. Yazar ruh sağlığını, sürekli ilgilenilmesi gereken bir bahçeye benzetmiş. Eskisi için yas tutmadan yeni bir şeye başlanmıyor. Bir şey yeni diye de kendiliğinden iyi bir şey olmuyor, test etmek gerekiyor...

ke