1.
Parçalanmış Olmanın çaresi Birleşmiş İnsanlar olmaktır. Aradığımız kişisel tarz yerine birleşmiş olmayı imleyen ritüeller olmalı belki de. En son punk'ların br iğne fabrikasındaki protestolar üzerine üzerlerine taktığı çengelli iğne gibi. Ve punk'lar tanımlı olmayı reddedip "kendi" olmaya, "kendi hayatlarını yaşamaya" önem verirlerdi. Lakin çelişkisizlik, pür olmak, steril olmak, nihai çözümler falan modernliğin takıntılarıdır: belirleme!
2.
Tüm uzamların sınırsızlığında seyrelen veya yok olan anlam ve değerlerin çaresi sınırlandırmaktır. bir mum bile karanlıkta yol almaya yetebilir ama gözlerini de alacak şekilde her yönden gelen ışık görmeyi engeller.
3.
Klinikte özellikle bitkileri inceledim.. hani sosyalistken dünya yaşamını ne kadar gözardı etmişsek, meseleyi sadece hayvanlar olarak ele almak da eksik ve sığ bir yaklaşım, bitkiler, mantarlar, virüsler, kristaller, her bir kayanın mikro düzlemde bir parmak izi var, gezegenler, uydular, karadelikler, pulsarlar, galaksiler.. bir kere en başta şunu gösteriyorlar, evrende insan idrakinden başka bir estet var.. ve şiirle ilgilenen bir arkadaşım daha doğanın estet olarak çok etkili, güçlü yanları olduğunu söylüyordu..
4.
Topu topu bir küre olan aydan sınırsız manzara: bir tepenin arkasından mı doğmuş, baktığın esnada bulutlardan bir kısmı mı geçiyor üzerinden yoksa yoğun nemden dolayı hareli mi olmuş ya da hilalle çalım satması mı güzel, mehtaptaki şahane yansıması mı.. dolunayken güneşten nöbeti devralamasına ne demeli.. kışın, sarısıyla bembeyaz karı maviye boyaması bir mucize değil mi.. gündüz beyaz olan yarımayla gecenin de ötesinde.. ya da form estetinin dışında, karanlık yönünün hep aynı olması bir anlam esteti mi doğuruyor..
5.
Adorno, normallik öldürür derken, faşizmi normal olarak algılayan bir halk olduğu için bunu demişti.. içinde yaşadığımız süreçte, tüketici canavarlığı normal, delirmek için iki sağlam sebep daha var, yabancılaşma ve parçalanma.. (ben nopnormali özlüyorum, nop, işte, no problem demek.. np'yi de severim, Mathilda, Natalie Portman)
ke
No comments:
Post a Comment