1.
günümüzde geçmodernliğin yenibilinemezlik aşamasına geldiği söyleniyor düşünürler tarafından, ancak bunu yazmamın başka bir sebebi var: tam da umudun bu bilinemezlik içinde yeralabileceği..
2.
önemli tarihsel meselelerin doktrini değil tarihi vardır denir, böyle bir tarihi başlatacak bir dayanışmaya yönelebiliriz diye umuyoruz.. barış ve dünya ve kardeşlik için..
3.
dışarıya bakıyorum da bu tüketim hadiseleri bir on yıl değişmez, en tepedekiler bir kısmımızı öldürmeye çalışabilir, bazılarımız ruhsal sağlık dahil sağlıklarını yitirir ama ne zamanki genç insanlar lost future ne demek anlar zor oyun bozar demişler.. şimdilik bize düşen de sinirlerimize hakim olabilmek ve coğrafyamızda barış dahil doğru bilgi düzeylerini kolektif zihne zerketmek denebilir.. sevgi ve saygı kültüründen nasibini alabilmiş insanlar için agresif olmayı suçluluk duyguları izliyor bazı psikopat ruhları saymazsak..
4.
nasıl da inliyor kemikleri beynimizin, sadece aktifleriyle gelmedi miras, ya pasifleri.. biraz merak, biraz mutlulukla başlamıştık, bir çoğumuz delirmenin eşiğinden döndük, bir günümüz bir günümüzü tutmuyor, inanmadıklarımız inandıklarımızı gömüyor, bize de bu zombi ruh için bu mezarın başında fatiha okumaktan başka bir şey kalmıyor.. du..
5.
ama sevdik, sevildik bir kere.. umut geldi soframıza yeniden.. sadeleşirsek, yeni bambaşka başlangıçlara çağırabilirsek, özendirebilirsek, el verirsek birbirimize, filmimiz çekildi ve 3 kahramanı var bunun, spagettimizi dolarken çatalımıza, tıpkı beynimize benzeyen o makarinoyu, anımsıyoruz son kahramanları, dünyayı güzele kurban etseler de, tuhaftır ama kahramanlarımızdan hiçbiri güzel değil: iyi, kötü ve çirkin!
sivrisiber.
No comments:
Post a Comment